Przejdź do treści

Karate w pytaniach i odpowiedziach

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ ODPOWIEDZI NA NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA
Najczęściej zadawane pytania

Karate powstało na Okinawie w warunkach okupacyjnych. Wieśniakom nie wolno było posiadać broni, musieli wytworzyć system obrony oparty na możliwościach własnego ciała. Większość ataków w karate jest właściwie kontratakiem przeciw atakowi ze strony przeciwnika. Nawet kata, formalne ćwiczenia karate, rozpoczynają się i kończą blokiem, co jest odbiciem teoretycznych zasad karate, jako sztuki samoobrony.

Karate, dosłownie „pusta ręka” lub „chińska ręka” w zależności od sposobu tłumaczenia chińskiego ideogramu, powstało na Okinawie jako „Te” oznacza „ręka”, a mieszkańcy Okinawy używali tej nazwy z powodu japońskiej okupacji wyspy. Posiadanie broni było na wyspie zakazane, a pomysłowi ludzie uprawiali i rozwijali „Te” w tajemnicy przed okupantem.

Studiowanie sztuk walki jest nieustającym poszukiwaniem wyższego poziomu rozwoju osobowego zarówno w sferze umysłu, ciała, jak i duszy. Uczy szacunku w stosunku do trenera, współćwiczących oraz innych osób. Głównym celem sztuk walki jest samodoskonalenie w sferze fizycznej oraz umysłowej. Dyscyplina, to podstawa dla osiągnięcia sukcesu, jakim jest przezwyciężenie strachu oraz zwątpienia we własne możliwości.

Karate to piękna sztuka samoobrony bez wykorzystania broni. Podnosi sprawność fizyczną, wydolność, koordynację oraz zwinność i szybkość. Każdy może nauczyć się karate, niezależnie od wieku i siły fizycznej. Ćwiczący podnosi samoocenę oraz wiarę we własne możliwości. Karate ma zbawienny wpływ na wady postawy u dzieci i dorosłych oraz doskonałym zamiennikiem zajęć korekcyjnych dla dzieci.

Każdy, kto jest sprawny fizycznie i nie ma przeciwwskazań medycznych, może uprawiać karate. Naukę mogą rozpocząć zarówno dzieci (bardzo małe dzieci, np. 4-ro letnie, rozpoczynają od zabaw ogólnorozwojowych ze stopniowym wprowadzaniem technik), jak i osoby starsze (najstarsza uczennica, rozpoczęła naukę w wieku 65 lat). Nie ma znaczenia płeć ani sprawność fizyczna. Karate wykorzystuje moc całego ciała, wystarczająco dużą siłę techniki potrafią uzyskać zarówno mężczyźni, jak i kobiety

Nauka i doskonalenie technik karate nie kończy się nigdy. Im dłużej się ćwiczy, tym większe są postępy. Z każdym dniem ćwiczący staje się lepszy od niećwiczącego. W praktyce podstawowe techniki uczeń karate opanowuje w przeciągu pierwszego roku.

Istnieje specjalny strój karate o nazwie karategi. Można jednak ćwiczyć w dowolnym stroju gimnastycznym, byle nie ograniczał on swobody ruchów. Karate ćwiczymy boso.

Kiedy Karate powstało, wszystkie pasy były białe. Ponieważ zwykle pasów nie prano, stawały się one podczas używania coraz brudniejsze – ciemniejsze. Z czasem wprowadzono kolory do oznaczania stopni z zachowaniem zasady, że im wyższy był stopień tym kolor pasa był ciemniejszy, od białego do czarnego. Z początku były tylko trzy kolory: biały dla początkujących, brązowy dla średnio-zaawansowanych i czarny dla wyżej zaawansowanych. Obecnie stosuje się następujące kolory: biały, żółty, pomarańczowy dla początkujących, zielony, niebieski i fioletowy dla średnio-zaawansowanych, brązowy dla wyżej zaawansowanych i czarny mistrzowski.

Można ćwiczyć bardzo intensywnie, nawet trzy razy dziennie przez 6-7 dni w tygodniu, a można również ćwiczyć 1 raz w tygodniu. W zależności od nakładu pracy i ilości czasu będziemy mieli różne wyniki. Przeciętnie w grupach rekreacyjnych i początkujących zajęcia odbywają się 2 razy w tygodniu po godzinę-dwie, a w grupach zaawansowanych 3-4 razy w tygodni po 2-3 godziny.

Pierwszy czarny pas przyznaje się za opanowanie technik podstawowych. Jakkolwiek zależy to od obranej metody treningu, zazwyczaj stopień mistrzowski – 1 Dan zdobywa się po 3 latach intensywnego treningu.

Tak, każdy trening karate rozpoczyna się i kończy wedle ustalonego schematu.

Przed wejściem na salę treningową (dojo) należy zdjąć obuwie. Wchodząc do dojo należy wykonać ukłon w pozycji stojącej oraz powiedzieć OSS! W ten sposób okazujemy szacunek dla miejsca treningu i tradycji, a także witamy się z wszystkimi obecnymi na sali.

Trening rozpoczyna się i kończy zbiórką w szeregu. Sensei wypowiada kolejne komendy a uczniowie powinni zachowywać się zgodnie z ustalonym protokołem. Określone są również zasady zachowania w przypadku spóźnienia. Szczegółowy przebieg etykiety treningu został opisany w zakładce „etykieta dojo”.

W języku japońskim jest kilka znaczeń tego słowa. Najbardziej prawdopodobne znaczenie tego słowa brzmi „naprzód”, często używane w zapasach japońskich sumo. Oprócz słowa naprzód można rozumieć to, jako „ciągle naprzód” lub „nigdy nie poddać się” i w tej postaci stanowi pozdrowienie stosowane przez ćwiczących Karate.

Kiai znaczy spotkanie ducha. Jest to głośny okrzyk stosowany we wszystkich sztukach walki, a także w trochę innej formie w innych sportach. Ma on kilka znaczeń, pierwszym to szybki, gwałtowny wydech powietrza z płuc w celu większego napięcia mięśni. Ma to duże znaczenie przy wykonywaniu technik obronnych i ofensywnych. Drugim powodem jest zastraszenie przeciwnika, z którym się walczy. Trzecim efektem jest podniesienie własnej odwagi w walce.

Podczas ukłonu oczy nie powinny ani na moment oderwać się od twarzy przeciwnika. W ten sposób zwiększa się szansę na zauważenie w porę ataku i na odparcie go.

Kihon jest to trening poszczególnych technik wykonywanych indywidualnie lub w różnych kombinacjach. W zależności od rodzaju treningu można skupić bądź na poprawności wykonywania bądź na sile wykonywania. Kihon jest najważniejszy w pierwszym okresie treningu, techniki są wykonywane w dużej ilości powtórzeń.

Kihon jest to trening poszczególnych technik wykonywanych indywidualnie lub w różnych kombinacjach. W zależności od rodzaju treningu można skupić bądź na poprawności wykonywania bądź na sile wykonywania. Kihon jest najważniejszy w pierwszym okresie treningu, techniki są wykonywane w dużej ilości powtórzeń.

Kata jest serią następujących po sobie akcji obronnych i ofensywnych. Jest to walka z wyimaginowanymi przeciwnikami, czymś w rodzaju walki z cieniem. Aby dobrze wykonywać kata, należy dokładnie znać znaczenie każdego ruchu, aby móc wykonać wszystkie techniki w walce z partnerem (bunkai kata).

Jednym z trzech elementów wchodzących w skład karate jest kumite. Jest to walka z przeciwnikiem. Rozróżniamy trzy kategorie: podstawową (ustalony dystans i zapowiedziane techniki – kihon ippon kumite), półwolną (dystans dowolny, na pierwszą, zapowiedzianą technikę ataku wykonywaną w ustalonym czasie – jiyu ippon kumite) i wolną (walczący mogą stosować bez zapowiedzi dowolne techniki, zachowując jednak pełną kontrolę nad uderzeniem, tak, by nie spowodować obrażeń u przeciwnika – jiyu kumite).

Pozycje są ważną sprawą dla każdej sztuki walki, ponieważ sposób ustawienia stóp ma bezpośredni wpływ na równowagę i ogólnie na skuteczność wykonywanych technik. Różne pozycje w Karate są specjalnie przeznaczone do stosowania w szczególnych sytuacjach, do zwiększania równowagi, kiedy to najbardziej potrzebne, ruchliwości albo stateczności. Wiele defensywnych technik wymaga dla przykładu niskich, szerokich pozycji, a z drugiej strony zwroty ofensywne wykazują największą skuteczność przy pozycjach wysokich i wąskim ustawieniu stóp, dzięki czemu uzyskuje się duże przyspieszenie oraz lepszą zwinność.